Manga (漫画) é a palabra xaponesa para designar á historieta en xeneral.
Fóra de Xapón, utilizase exclusivamente para referirse aos cómics deste país. Traducese, literalmente, «dibuxos caprichosos» ou «garabatos». Ao profesional que escribe ou dibuxa mangas se lle coñece como mangaka.
Hoxe en día, o manga é a tradición
de historieta mais influíente do mundo e constitue unha parte importantísima do mercado editorial del país. O manga abarca todos os xéneros e chega a todos os públicos, motivando ademais adaptacions a distintos formatos: series de debuxos animados, coñecidas como anime, ou de imaxe real, películas, videoxogos e novel.
Os xaponeses chaman tamén ó manga «imáxes insignificantes», pois compran ao ano mais de mil millóns de volúmenes en branco e negro, impresos en papel barato. Lénnos en todas partes: nos trens de cercanías, nas salas de espera e nos parques. Cada semana edítanse novas entregas, ao mais puro estilo do folletín, protagonizadas por heroes que teñen aventuras que seducen aos lectores durante anos.
A diferencia das outras dúas grandes escolas da historieta (a franco-belga e a estadounidense), no manga as viñetas e páxinas lense de dereita a esquerda, igual que na escritura tradicional xaponesa. O máis popular e recoñecido estilo de manga ten tamén outras características distintivas, moitas delas por influencia de Osamu Tezuka, considerado o pai do manga moderno.
O manga nace da combinación de dúas tradicións: a arte gráfica xaponesa e a historieta occidental.
A influencia do manga é moi destacable na industria de historietas orixinal de case todos os países do Extremo Oriente e Indonesia. A día de hoxe o manga tamén consolidouse na sociedade occidental debido ao éxito colleitado durante as décadas pasadas, deixando de ser algo exclusivo dun país para constituirse nun fenómeno comercial e cultural global, en competencia directa coa hexemonía narrativa estadounidense e europea.
En España, e no resto de Europa de feito estáse desenvolvendo actualmente a marchas forzadas os «mangakas» españoles, editoriais extranxeiras están buscando a mangakas españois para a publicación de mangas nos respectivos países.
Sen embargo, o máis importante de todo é que grazas á irrupción do manga en Occidente, a poboación xuvenil destas rexións volveu a interesarse masivamente pola historieta como medio, algo que non sucedía dende a implantación doutras formas de ocio como a TV.
É habitual que os aficionados ao manga, en lugar de usar clasificacións por xénero, clasifiquen as historietas en función do segmento de poboación ao que se dirixen. Para iso usan términos xaponeses como os siguientes:
• Kodomo manga, dirixido a nenos/as pequenos/as;
• Shōnen manga, a rapaces adolescentes;
• Shōjo manga, a rapazas adolescentes;
• Seinen manga, a homes xóvenes e adultos.
• Josei manga, a mulleres xóvenes e adultas.
A clasificación dos mangas por xénero volvese moi difícil, dada a riqueza da produción do Xapón, nun intervalo de xéneros que poden ter múltiples e tamén sufrir mutacións ao longo do tempo. De aí que a clasificación por segmentos da poboación sexa moito máis frecuente. O afeizoado ao manga usa, non entanto, algúns termos xaponeses permitindo a cita de algúns dos subxéneros non-específicos do xénero, e eles non teñen equivalente en castelán. Estes son:
• Mahō Shōjo: Nenas ou mozas que teñen algún obxeto máxico ou poder especial.
• Yuri: Historia de amor entre rapazas.
• Yaoi: Historia de amor entre rapaces.
• Harem: Grupo feminino, pero con algún rapaz como co-protagonista.
• Sentai o Super Sentai: A acción repartese entre 3-5 protagonistas.
• Mecha: Robots xigantes, tripulados por humanos.
• Hentai: Pornografía.
• Ecchi: De corte humorístico con contido erótico.
• Jidaimono: Ambientado no Xapón feudal.
Por: Andrea Ramos Rios 1º Bach B
Fóra de Xapón, utilizase exclusivamente para referirse aos cómics deste país. Traducese, literalmente, «dibuxos caprichosos» ou «garabatos». Ao profesional que escribe ou dibuxa mangas se lle coñece como mangaka.
Hoxe en día, o manga é a tradición
de historieta mais influíente do mundo e constitue unha parte importantísima do mercado editorial del país. O manga abarca todos os xéneros e chega a todos os públicos, motivando ademais adaptacions a distintos formatos: series de debuxos animados, coñecidas como anime, ou de imaxe real, películas, videoxogos e novel.Os xaponeses chaman tamén ó manga «imáxes insignificantes», pois compran ao ano mais de mil millóns de volúmenes en branco e negro, impresos en papel barato. Lénnos en todas partes: nos trens de cercanías, nas salas de espera e nos parques. Cada semana edítanse novas entregas, ao mais puro estilo do folletín, protagonizadas por heroes que teñen aventuras que seducen aos lectores durante anos.
A diferencia das outras dúas grandes escolas da historieta (a franco-belga e a estadounidense), no manga as viñetas e páxinas lense de dereita a esquerda, igual que na escritura tradicional xaponesa. O máis popular e recoñecido estilo de manga ten tamén outras características distintivas, moitas delas por influencia de Osamu Tezuka, considerado o pai do manga moderno.
O manga nace da combinación de dúas tradicións: a arte gráfica xaponesa e a historieta occidental.
A influencia do manga é moi destacable na industria de historietas orixinal de case todos os países do Extremo Oriente e Indonesia. A día de hoxe o manga tamén consolidouse na sociedade occidental debido ao éxito colleitado durante as décadas pasadas, deixando de ser algo exclusivo dun país para constituirse nun fenómeno comercial e cultural global, en competencia directa coa hexemonía narrativa estadounidense e europea.
En España, e no resto de Europa de feito estáse desenvolvendo actualmente a marchas forzadas os «mangakas» españoles, editoriais extranxeiras están buscando a mangakas españois para a publicación de mangas nos respectivos países.
Sen embargo, o máis importante de todo é que grazas á irrupción do manga en Occidente, a poboación xuvenil destas rexións volveu a interesarse masivamente pola historieta como medio, algo que non sucedía dende a implantación doutras formas de ocio como a TV.
É habitual que os aficionados ao manga, en lugar de usar clasificacións por xénero, clasifiquen as historietas en función do segmento de poboación ao que se dirixen. Para iso usan términos xaponeses como os siguientes:
• Kodomo manga, dirixido a nenos/as pequenos/as;
• Shōnen manga, a rapaces adolescentes;
• Shōjo manga, a rapazas adolescentes;
• Seinen manga, a homes xóvenes e adultos.
• Josei manga, a mulleres xóvenes e adultas.
A clasificación dos mangas por xénero volvese moi difícil, dada a riqueza da produción do Xapón, nun intervalo de xéneros que poden ter múltiples e tamén sufrir mutacións ao longo do tempo. De aí que a clasificación por segmentos da poboación sexa moito máis frecuente. O afeizoado ao manga usa, non entanto, algúns termos xaponeses permitindo a cita de algúns dos subxéneros non-específicos do xénero, e eles non teñen equivalente en castelán. Estes son:
• Mahō Shōjo: Nenas ou mozas que teñen algún obxeto máxico ou poder especial.
• Yuri: Historia de amor entre rapazas.
• Yaoi: Historia de amor entre rapaces.
• Harem: Grupo feminino, pero con algún rapaz como co-protagonista.
• Sentai o Super Sentai: A acción repartese entre 3-5 protagonistas.
• Mecha: Robots xigantes, tripulados por humanos.
• Hentai: Pornografía.
• Ecchi: De corte humorístico con contido erótico.
• Jidaimono: Ambientado no Xapón feudal.
Por: Andrea Ramos Rios 1º Bach B
No hay comentarios:
Publicar un comentario